Ik heb vandaag een doos met oude Anna’s en Ariadnes doorgespit, ben er eigenlijk nog steeds mee bezig. Allemaal nog van mijn moeder. Had ze ook meteen weg kunnen doen na het overlijden van haar, maar ze was er zo aan gehecht en koesterde altijd die dozen met de voor haar zo kostbare inhoud. Ik heb mijn verstand op nul gezet en “klinisch” een stapel bladen vluchtig bekeken om te kijken of er ook nog wat bruikbaars tussen zit voor mijn plakboek- en mini-hobby. En ja, er zit best wel wat tussen. Maar het is best wel even slikken zo nu en dan, want mijn moeder wilde zoveel, maar op de een of andere manier lukte dat allemaal maar niet. Allerlei begonnen en onafgemaakte probeersels tussen de pagina’s. Meer aantekeningen dan resultaat. En ik weet nog dat ze vaak zei: “Hee… daar heb ik nog wel ergen iets van liggen…. dat patroontje heb ik ook volgens mij……”. Dan kwamen de dozen weer tevoorschijn en was ze de hele dag zoet.
En dan kom ik een oude Ariadne tegen. Ik blader deze door en zie daar een pop. “Verhip”, denk ik, “mijn pop had ook van die kleertjes”. En ja, na even beter te hebben gekeken klopt dat ook. Heeft die schat, mijn moeder dus, al die kleertjes zelf zitten naaien die ik bij die mooie pop kreeg. En ze kon eigenlijk helemaal niet naaien… wel breien en borduren, daar was ze erg goed in. Ze zal het ooit wel eens hebben verteld, hoewel ze dat ook niet gedaan kan hebben. Dat deed mijn moeder niet, vooral wanneer het een ietwat traumatische ervaring is geweest. Een aantal kleertjes heb ik nog, de pop volgens mij ook nog ergens. (Wat heb ik nog veel….). Ik kan me nog herinneren dat ik die pop met kleertjes van Sinterklaas kreeg. En geen paar rokjes ofzo, nee, een complete garderobe inclusief trouwjurk. Deze Ariadne gaat niet weg. Wat ik ermee moet weet ik ook niet, maar de ontdekking en het besef dat mijn moeder dat voor mij heeft gedaan zit aan die Ariadne vastgekleeft. Ik weet nu dat het voor haar een enorme opgave moet zijn geweest en dat ze daar ook weken van wakker moet hebben gelegen. Wow… dat doet me wel wat….
—
Reacties:
Te bijzonder, dit exemplaar … dus op een mooie plek neerleggen en af en toe nog ‘s doorbladeren. En jou moeder is gewoon net als alle andere ‘moeders’ ….. ik wil ook te veel 
)
Marmod (Email) (URL) – 16 02 09 – 19:00
Wat speciaal zoiets!!!! Komt je moeder denk ik weer even heel dichtbij!!!
Margriet
Margriet – 16 02 09 – 21:34
Wat een mooi verhaal, dat maakt zo’n ‘gewone’ Ariadne dan ineens heel speciaal. Ik zou hem ook niet wegdoen, maar goed bewaren.
Groetjes van Jolande
Jolande – 18 02 09 – 13:14
1 Comment
Hallo,
Heel toevalling ben ik vandaag tegen jouw artikel over de Ariadne pop 1961 gekommen. Wat leuk want ik had als meisje ook zo’n pop gekregen, kompleet met de patroontjes. Ik heb deze oude pop van mij niet meer, dus vanwege nostalgie via Markplaats gezocht en een gevonden! Nu zoek ik naar de patroontjes. Dus als je die nog heb, zou ik heel blij zijn om ze (of fotokopies) van je te kopen. Ik hoor nog???
Madelief.