Ik kneep ‘m wel weer een beetje vandaag. Ben meestal optimistisch en vrij “nuchter”, maar wanneer de memmenpers weer aan de horizon verschijnt, ja, dan wens ik meestal maar weer dat het “morgen” is. Ik mocht weer….
Mijn dochter ging dit keer mee, om mij te steunen, maar ook was het mijn bedoeling haar mee naar binnen te nemen bij de mammografie. Omdat ook zij waarschijnlijk vrij spoedig kennis gaat maken met dit apparaat. Niet omdat zij ziek is, maar preventief omdat borstkanker “onbewezen” erfelijk is aangetoond in onze familie. Ze mocht mee naar binnen en was toeschouwer bij deze ietwat vreemde dans rond de pers. Verpleegkundige en ik draaien in vreemde houdingen om alles maar zo goed mogelijk op de kiek te krijgen. Dochterlief kijkt met grote ogen toe en ziet allerlei vreemde foto’s op het scherm verschijnen. De aardige verpleegkundige legt haar alles uit. Waar de merktekentjes zijn aangebracht op de plaats waar de tumor is weggehaald en wat er verder zoal te zien is. Ook vertelt ze hoe ze de opnames gaan vergelijken met die van voorgaande jaren. Vervolgens verdwijnt ze om te overleggen met de arts of er nog meer opnames moeten worden gemaakt. Vijf minuten later komt ze terug. “Het lijkt goed, we zien geen veranderingen”.
Pfieuw…. We halen opgelucht adem, ook al weten we dat de kiekjes nogmaals worden geanaliseerd en dat die uitslag wordt doorgegeven aan mijn chirurg. Daar gaan we volgende week naar toe. Mijn dochter en ik. We hebben dan een dubbele afspraak. Ook zij gaat vanaf dan het circuit op. Nog een weekje wachten dus op de “definitieve” uitslag.
We zijn een generatie verder. Dertien jaar geleden gingen mijn moeder en ik saampjes naar alle afspraakjes…
Maar het dagje was nog niet om… Ik ging naar huis nadat ik mijn dochter had gedropt bij haar huis. En daar lagen op de deurmat 2 hele leuke envelopjes voor mij. Die hebben niks met mijn voornoemde bezoekje te maken, maar dat ze juist nu op mij lagen te wachten vond ik wel heel erg fijn en als balsum voor mijn ietwat nog nabibberende zenuwen.
Van mijn pas ontdekte internetnichtje Marmod was daar een lief ATC-kaartje met als titel “Vriendschap”. Op de ATC staat “Wat begon met een huis, voelt nu als een thuis”. Plm. 3 jaar geleden “ontmoette” ik Marmod via haar online-poppenhuis-tijdschrift (huis). En nu blijken we familie (thuis) te zijn. Mooi he? En ook zat er in de envelop een felbegeerde witte gelpen (Inkssentials). Zij heeft die voor mij gekocht op de beurs in Rijswijk. Dankjewel lieve nicht!
En er lag nog een grote vlop. Van Wilma! Omdat ik voor haar een envelop had gemaakt voor ons plakproject “Round Robin” op het plakblog heeft ze er ook eentje voor mij gemaakt. Een prachtige zelfgemaakte envelop met daarin allerlei kadootjes. Halloween figuurtjes, een ijsberenvelletje voor in mijn poppenhuis en een mooie label met daar achterop de tekst “Een aardigheidje om je te bedanken voor die mooie envelop”. Ook jij heel erg bedankt Wilma!
3 Comments
oh, wat een fijne post heb je gekregen!!! Leuk is dat, als zoiets dan “toevallig” op zo’n moment komt dat je het goed kan gebruiken (ik geloof neit meer in toeval ;-))
pfff, het lijkt me een verschrikkelijk onderzoek, maar de eerste uitslag was in elk geval goed!!!!!!! Volgende week dus nog even afwachten!!! Tja, samen met je dochter naar dit soort afspraken. Liever niet natuurlijk, maar toch is het mooi dat ze nu al goed wordt gecontroleerd. Mocht het haar ook gebeuren, dan maar liever er snel bij zijn toch?
Liefs, Margriet
Graag gedaan hoor ….. die vlop stond hier al een week op de kast , dus zo aardig was het niet ;-))
Gelukkig heb je dat weer gehad en is de uitslag gewoon fijn. Was toch weer wat angstige momenten vandaag voor jou. Pfieuw
‘zomaar’ een dag is meer een bijzondere dag 🙂