Monthly Archives: januari 2010

Het mini-virus

hanggeranium400Al jaren ben ik besmet met dit virus. Miniaturen, een wereld op zich. En dan hoofdzakelijk 1:12 minaturen. Het formaat wat het meest gebruikt wordt in de poppenhuiswereld. Zo halverwege de jaren 90 raakte ik besmet. Ik kreeg de smaak helemaal te pakken en ging aan de slag met het maken van een 1:12 poppenhuis, meubeltjes en allerhande miniatuurtjes. Door omstandigheden raakte het poppenhuisgebeuren op de achtergrond. Totdat ik werd benaderd door het maandblad Dolls House Nederland met de vraag of ik met een artikeltje in hun maandblad wou staan. Toen kwam het virus weer aan de oppervlakte en knutselde ik er weer op los. Mijn moeder ging er ook helemaal in mee en zij borduurde miniatuurschilderijtjes, breide en haakte kleedjes en we gingen samen op beursen staan. Want ik had “mijn ding” gevonden: 1:12 bloemetjes bedenken en daarvan workshopjes schrijven. En dat sloeg aan zodat ik op de beurs terecht kwam.

Nu lig ik alweer een dik jaar bijna stil met het virus. Maar het kriebelt nog wel en omdat ik weer op een beurs ga staan moet er weer wat gebeuren he? Ik heb mijn stoute 1:12 schoenen weer aangetrokken en ben nu weer een poosje enthousiast bezig met vanalles. Vandaag heb ik het laatste blaadje geplakt op een Pelargonium (Geranium). Een hangend exemplaar.

Alles over mijn mini-hobby kun je vinden op mijn poppenhuisite (nog niet helemaal up-to-date) en poppenhuisweblog. De beurs waar ik sta is in Drachten op 13 februari 2010.

Nog een schepje…

winter6301Laat ik er ook eens een schepje bovenop gooien. Op al die sneeuw die er al ligt. Maar dan een schepje uit de jaren 50 en 60. Toen was ik kind. Een kind dat winters  in de sneeuw speelde. En volgens mij viel er toen vaker sneeuw dan tegenwoordig. We bouwden sneeuwhutten van grote bulten sneeuw. Met kruiwagens vervoerden we heel wat m3 naar een hoek achter ons huis in Drachten. Dan klommen we op het dak, en sprongen we pardoes in de bult. Totdat ie helemaal hard was. Dan gleden we naar beneden vanaf het dak, of maakten er een hut van. We gingen dagen achtereen naar de ijsbaan of schaatsten op de Drachtster vaart vlak voor het huis. Of reden een toertochtje naar de Hooidammen winter6303vanuit het centrum van Drachten.  We maakten glijbanen, sneeuwpoppen, sneeuwauto’s en zeepten elkaar in. Beppe breide sokken, mutsen, wanten en sjaals en we droegen borstrokken en wollen hempjes. ’s Avonds lag alles te drogen voor de kachel. Als het erg koud was deden we de pyama onder de kleren aan en soms ook nog kranten. Die waren lekker warm. En een witte kerst heb ik regelmatig meegemaakt.
In 1963 reden we met onze VW-kever over het IJsselmeer naar Medemblik en van Elfstedentochten weet ik helaas maar weinig. We woonden in de verkeerde hoek denk ik.
Precies weet ik het allemaal niet meer, maar zo in mijn geheugen hadden we vroeger meer witte en koudere winters.

De auto's in colonne over het ijsAuto's op het IJsselmeer

.

Thuis

RMS_Home-Sweet-HomeWe zijn al lang weer thuis, maar had geen tijd, zin, puf… vul maar in… om te loggen. Erg interessant nieuws heb ik niet. Alles is goed, heb een prima humeur en ben blij dat ik weer thuis ben, maar ik heb blijkbaar veel moeite met omschakelingen. Niet in de zin van niet leuk vinden, maar in de zin van wennen. Ik moet als het ware mijn nestje weer gaan bouwen. Alles weer op z’n plek leggen, post doornemen, mensen dag zeggen, klusjes oppakken, nah.. de gebruikelijke dingen. Alleen had ik daar vroeger maar een dag voor nodig, nu zo’n 4 dagen. Ik kan dat ook alleen door het voorgaande, in dit geval onze periode in Noorwegen, weg te duwen. Ik praat er niet over, ik kijk geen foto’s, filmpjes etc. De koffer wordt uitgepakt en that’s it. Wanneer mensen mij vragen “En… hoe was het in Noorwegen?”, dan duurt het even voordat ik antwoord kan geven, tenminste, een doordacht antwoord, want “Heel leuk” is vlot gezegd. Ik kan allerlei details niet of nauwelijks naar voren halen.
Ik ben nu zover dat ik weer wat ben gewend. Heb er zelf niet echt last van, ik verbaas mij alleen dat dat nu zo werkt bij mij. Zo ligt er ook nog altijd een stapel filmpjes etc. van onze zomervakantie in Noorwegen… geen flauw idee wat daar op staat.

Tante Anna

annaGisteravond las ik op hyves een berichtje van mijn nicht. Een zus van mijn vader, tante Anna was ingeslapen. Ze was 90 jaar en ik had de afgelopen paar jaar geen contact meer met haar. Verdrietig ben ik wel. Het was zo’n lief mens, knuffelig, verstrooid en warmhartig. Altijd blij om ons te zien, altijd het hart op de tong. Maandag zijn we weer thuis en kunnen haar dan dinsdag de laatste eer bewijzen. Dag lieve tante Anna…. tot ziens…

Heb het een beetje van me af proberen te plakken. Het Friese gedichtje staat op haar rouwkaart en stuurde mijn broer naar mij.

Saetervika, 1-1-2010

Ik zit helemaal volgepropt met allerlei voedsel. Je kunt me zo van een bergje sneeuw rollen. Overgebleven cake, pannenkoeken… En net naar Nils en Oddny geweest. Zij hadden ons uitgenodigd voor de traditionele kalkoen. Tjee, Oddny is een echt Noors kookwonder hoor. Heerlijke malse kalkoen met vulling, een sausje met rozijntjes, speciale fjell-aardappeltjes en spruitjes met pruimen. Ojee, dacht ik… spruitjes… Laat ik nou alles lusten, maar spruitjes…. brrrr… Nou, ik heb net gedaan of mijn neus bloedde en ik heb spruitjes gegeten. Vond ze nog lekker ook hahaha… burb… En vruchtjes met slagroom, koffie en koekjes na. Ik zit hier achter de laptop op het puntje van de stoel want ik kan niet meer door de bocht.
bloemenVanmiddag eerder was ik begonnen met een journal-pagina. Ik zat weer een beetje te mokken over niks eigenlijk. Volgens mij is mokken ook een hobby van mij. Ik wilde bloemetjes zien en had eventjes genoeg van die sneeuw. Ach, hoe dom kan een mens zijn. Altijd dat willen wat er niet is en dat wat er wel is niet willen zien. Ik heb mijzelf dan ook even weer wakker geschud.
Na ons diner bij Nils en Oddny heb ik de pagina af gemaakt. De letters zijn ietwat mislukt, maar ja, je moet maar kijken naar dat wat er wel goed aan is.

MU “Decemberzegel(s)” 26, 27, 28, 29, 30 en 31

hannyzegels262728293031

De laatste 6 zegeltjes zijn nu ook af. Ik kan nu nog geen totaalbeeld laten zien omdat ik mijn journal thuis heb gelaten. Maar wanneer ik thuis ben ga ik er wel even mee showen. De zegeltjes zijn simpel gehouden. Deels omdat er niet zoveel te vertellen was (beetje eentonig hier 😉 ) maar ook omdat ik bijna geen geschikt materiaal heb. Voor de laatste zegel heb ik zelfs het etiket van de fles Beerenburg af moeten weken…

Zegel 26: Na Hannymans verjaardag is thuis de 2e kerstdag altijd een bijkom-dag. Nou, dat was hier ook niet veel anders. Alleen doen we niet veel anders dan bijkomen… Ik heb de hele dag binnen gezeten en wat naar de sneeuw buiten zitten staren.

Zegel 27: Deze dag, de 3e kerstdag, een cake/taart gebakken voor de visite die ’s avonds kwam koffiedrinken.

Zegel 28: Onder de kerstboom lag (24 december) een grote doos bonbons voor ons. De laatste paar zijn deze dag verslonden. Ik heb de gouden verpakking gebruikt voor deze zegel

Zegel 29: Een lange wandeling gemaakt. Door de vers gevallen sneeuw. Wel met warmere kleren dan afgebeeld en zonder stokken. Hoewel ik die best had willen hebben tijdens de wandeling, want het was soms erg ploeteren door de sneeuw. En soms zakte je een eind weg tussen twee rotsblokken in…

Zegel 30: Een herhaling van dag 29. Wat de wandeling betreft. Ik vond een klein kiekje welke wel wat op een van onze gemaakte foto’s leek…

Zegel 31: Weer iets anders dan oliebollen. Geen Noorse uitvinding maar een Friese. Een pannenkoek met Beerenburg. Alleen kan die uitvinding weer de prullenbak in, want die BB proef je echt niet…

Gelukkig nieuwjaar!