Gisteravond las ik op hyves een berichtje van mijn nicht. Een zus van mijn vader, tante Anna was ingeslapen. Ze was 90 jaar en ik had de afgelopen paar jaar geen contact meer met haar. Verdrietig ben ik wel. Het was zo’n lief mens, knuffelig, verstrooid en warmhartig. Altijd blij om ons te zien, altijd het hart op de tong. Maandag zijn we weer thuis en kunnen haar dan dinsdag de laatste eer bewijzen. Dag lieve tante Anna…. tot ziens…
Heb het een beetje van me af proberen te plakken. Het Friese gedichtje staat op haar rouwkaart en stuurde mijn broer naar mij.
5 Comments
Och gecondoleerd Hanny. 90 jaar is mooi! En gelukkig ben je optijd terug om afscheid te nemen. Niet te verdrietig zijn hoor … al had je in je hart tante Anna nog willen zien afgelopen jaren. Het gedicht zegt het al … het is goed.
Ach, da’s niet leuk, zeker niet als je zo ver weg zit!!!
Wel fijn dat je nog bij het afscheid van haar kan zijn!!!!
Dikke knuf Hanny!!!
Prachtige pagina trouwens en mooi gedichtje!! Ze heeft een mooie leeftijd bereikt, maar het blijft altijd verdrietig!!
Ach wat verdrietig nou toch lieve Hanny, gecondoleerd. Maar het zal je goed doen dat je toch bij haar afscheid kunt zijn. Je hebt het prachtig van je af kunnen plakken, mooi……
Knuffel!
Gecondoleerd en een dikke knuf van mij…..