We zijn nu alweer een paar weken terug uit Frankrijk. Het was weer een heerlijke vakantie en mijn hoofd zit ook weer vol met ideeën van al die inspiratie die ik heb opgedaan. Grote 1:1 ideeën maar ook op schaal, 1:12 in dit geval.
Een van mijn kinderwensen was dat ik ooit in een veld met klaprozen kon gaan zitten. Die wens was ontstaan tijdens het maken van een legpuzzel. Een foto met daarop een Frans huisje in een veld vol rode klaprozen… prachtig. Die wens is vervuld en thuisgekomen kwam ik ook in mijn achtertuintje een aantal klaprozen tegen.
Geen veld vol (dan had ik niet naar Frankrijk gehoeven hè?) maar enkele bosjes zo langs de schutting. Nu een aantal weken later bloeien ze nog steeds.
Omdat ook het maken van miniatuurbloemetjes een grote liefhebberij van mij is (hier mijn miniaturen-weblog) kon het niet anders dan dat ik klaproosjes wilde maken natuurlijk. Dit zijn ze geworden, 1:12 Zo’n 7 cm hoog.
We zijn weer terug uit Frankrijk. Heerlijk met ons blauwe volkswagencamperbusje langs en door de mooiste plaatjes gereden. De zon achterna en vluchten voor dreigende onweersbuien. Mistral-winden gierden ons om de oren, nachtegalen en kikkers hielden ons soms wakker. Maar mooi was het zeker. Mij meestal te warm, maar daar schijn je niet over te mogen klagen LOL. Ik mijd de felle zon en de schaduw is mijn vriend. En weer een kinderwens vervuld. Ach het zijn maar kleine wensjes maar het gevoel is heerlijk. Als kind had ik een legpuzzel met daarop een oud (Provencaals) hutje midden in een groot papaverveld. Daar wou ik heen… midden in dat rood/groene veld zitten. Nou, papavervelden genoeg in Frankrijk. Al zijn de boeren er niet zo blij mee. De Lavendel bloeit bijna, maar pas in juli volop. Dus paarse velden heb ik gemist. Wel zijn we naar een Lavendelboerderij geweest. Nu kan ik ook distilleren, alleen nog bakken vol “Lavendin” kweken….
Ik kreeg een tip van een vriendin (Margriet) om het “Palais idèal” in Hauterives te bezoeken. Ook dat hebben we gedaan. Erg leuk om te zien hoe een Franse postbode (Ferdinand Cheval) zijn eigen fantasiepaleis inelkaar heeft geknutseld. Verder naar de Provence geweest, het gebied ten zuiden van de Mont Ventoux en naar de Franse Alpen, Gorges du Verdon. Een imposante kloof gevormd door de rivier de Verdon. De Gieren vliegen je daar vlak boven je hoofd en je wordt duizelig van de steile diepte aan je voeten. Een aanrader…
Natuurlijk veel gewandeld, dorpjes bekeken, verdwaald in de donkere steegjes van Bonnieux, gelezen, gereden en gelachen… teveel om op te noemen. Ik kom dan meestal doodmoe thuis van zo’n vakantie… Thuis kan ik weer luieren 😉
Tijdens onze vakantie in september hebben we o.a. de omgeving van Rustrel en Rousillon (Provence, Frankrijk) bekeken en beroofd van enkele zakjes met oker-zand. We hebben veel gewandeld door deze wonderlijke en mysterieuze wereld van de okergroeven waar bizarre vormen van geel/paars/wit/rood gekleurde aarde als versteende trollen staan. Prachtig. Ik wist van tevoren dat ik zand mee wilde nemen en een aantal in mijn zak gepropte plastic zakjes waren snel gevuld. Thuis gekomen ben ik gaan experimenteren met het maken van verf van deze buit.
Hoe?
Er zijn verschillende manieren. De simpelste is een beetje water en gekleurd zand mengen en je kunt al verven. De hoeveelheid en grofheid van het zand in het water bepaald de structuur. Dat kun je gewoon proberen.
Ik heb het zand in een plastic bekertje (ongeveer half vol) gedaan en er water bij gedaan. Na goed roeren heb ik het water in een glas (door een zeefje) gegoten en zoveel mogelijk zand in het plastic bekertje laten zitten. Het water heb ik vervolgens een paar maal overgegoten in verschillende glazen om zoveel mogelijk het grofste zand te scheiden van het gekleurde water. Het achtergebleven (fijne poeder)zand met water kun je bewaren en je kunt daar ook mee verven. Je kunt opnieuw deze procedure volgen door simpel wat zand toe te voegen in het plastic bekertje.
Het laatste, dus fijnste afgietsel laat ik dan staan in een hoog glas en na een poosje zakt de zandpap naar de bodem en kun je het overtollige bovendrijvende water met een sponsje eruit halen.
Wat overblijft is al verf, maar wel dun. Je kunt wat van deze drab mengen met stijfsel, gelmedium of op laten drogen zodat je een soort van pigmentpoeder krijgt wat je later ook kunt mengen met gel, stijfsel, water of wat dan ook.
Wat ik ook heb gedaan is verf koken. Je doet de overgebleven fijne drab (met een beetje water) in een steelpannetje. Als bindmiddel heb ik maizena en bloem geprobeerd wat beide wel wil lukken. Maizena wordt een beetje blubberig wat niet echt lekker smeert, dus mijn voorkeur gaat uit naar bloem. Ook heb ik er scheutje lijnolie (andere olie wil ook wel denk ik) bij gedaan voor de smeerbaarheid. Hoeveelheden heb ik gegokt. Op een halve liter drab, plm. 15-20 gram meel en 1 scheutje lijolie (eetlepel). Misschien zijn andere verhoudingen beter, dat weet ik (nog) niet. Het goedje heb ik in laten koken tot een glad papje van dunne-vla-dikte. Wanneer de massa afkoeld wordt het dikker. De afgekoelde verf heb ik in potjes gedaan. Eventueel (wanneer het is gaan klonteren) kun je nogmaals de pap door een zeefje doen tijdens het vullen.
Ik heb nu 2 (jam)potjes met verf. Gele en rode oker. Heb ook nog paars. Maar volgens mij kun je met stoepkrijt ook wel leuke pastelkleurtjes verf maken.
Tja, en nu moet ik het ook gaan gebruiken hè? Al vind ik het maken misschien wel leuker dan het gebruiken. Maar dat is wel vaker het geval…
We zijn weer thuis. Zondag 2 mei vertrok ik, samen met mijn kinderen en aanhang naar Denemarken. Hannyman was al een week eerder gegaan om eens even uitgebreid te kunnen vissen in dat mooie landje. Er waren 2 hutjes gehuurd op Fårup Sø camping, niet ver van Billund waar het attractiepark Legoland is.
De laptop en mijn creatieve koffertje bleven thuis. “Geen tijd” dacht ik, en dat had ik juist gedacht. Ook wilde ik even helemaal los zijn van internet en hobby. Ik wilde al mijn tijd geven aan mijn familie. We hebben veel gelachen, samen spelletjes gedaan, met z’n allen koken, wandelen, in de speeltuin, gezellig borrelen en natuurlijk Legoland, het hoofddoel van deze trip. Woensdag en donderdag waren wij daar dan ook. Woensdagavond kwamen nog 2 nichtjes de 3e hut bewonen en ook die gingen donderdag mee naar Billund. Het was echt super. Een prachtig park met vooral attracties die allemaal toegankelijk waren voor kinderen. Ook voor de volwassenen erg leuk. Beslist een aanrader voor gezinnen met kinderen.
Het was de eerste keer dat we met z’n allen een weekje weg waren. Heerlijk vond ik het. Heb me nog nooit zo “moeder” gevoeld. Ik kon vanaf mijn “kloekstoel” al mijn nazaten gadeslaan en wat ik zag beviel mij uitermate goed 🙂 Ook kwam het besef dat ik bij de “oudste” generatie behoor. Dat was wel even slikken…
Ik heb geen foto’s genomen, wel gefilmd. T.z.t. zal er wel een filmpje op mijn youtube verschijnen. Hier enkele foto’s door mijn dochter gekiekt.
Een nieuwe maand, een nieuwe maanduitdaging. Vlug, even tussendoor, want morgen gaan we weg. Naar Denemarken met als hoofddoel Legoland. Alweer een wens van mij die we gaan vervullen. Leuk toch?
Blij dat we dat kunnen en mogen doen. Blij dat mijn kinderen en kleinkinderen en ook nog 2 nichtjes dat ook gaan doen. Met al mijn nazaten en aanhang… wat een rijk gevoel. Ook symboliseert deze trip voor mij een mijlpaal. Een mijlpaal in mijn bestaan omdat ik iets heb overwonnen, tenminste, dat zal blijken wanneer we weer thuis zijn. Maar mijn gevoel is goed en het feit dat het gaat gebeuren is al een overwinning. Het klinkt ingewikkeld, maar het heeft met een soort van vrijheid te maken. Ik ben eindelijk los van een bepaalde angst en dat voelt zoooooo goed, zo vrij!
We zijn al lang weer thuis, maar had geen tijd, zin, puf… vul maar in… om te loggen. Erg interessant nieuws heb ik niet. Alles is goed, heb een prima humeur en ben blij dat ik weer thuis ben, maar ik heb blijkbaar veel moeite met omschakelingen. Niet in de zin van niet leuk vinden, maar in de zin van wennen. Ik moet als het ware mijn nestje weer gaan bouwen. Alles weer op z’n plek leggen, post doornemen, mensen dag zeggen, klusjes oppakken, nah.. de gebruikelijke dingen. Alleen had ik daar vroeger maar een dag voor nodig, nu zo’n 4 dagen. Ik kan dat ook alleen door het voorgaande, in dit geval onze periode in Noorwegen, weg te duwen. Ik praat er niet over, ik kijk geen foto’s, filmpjes etc. De koffer wordt uitgepakt en that’s it. Wanneer mensen mij vragen “En… hoe was het in Noorwegen?”, dan duurt het even voordat ik antwoord kan geven, tenminste, een doordacht antwoord, want “Heel leuk” is vlot gezegd. Ik kan allerlei details niet of nauwelijks naar voren halen.
Ik ben nu zover dat ik weer wat ben gewend. Heb er zelf niet echt last van, ik verbaas mij alleen dat dat nu zo werkt bij mij. Zo ligt er ook nog altijd een stapel filmpjes etc. van onze zomervakantie in Noorwegen… geen flauw idee wat daar op staat.
